wanna check in?
Էջմիածնի Մայր տաճարը համարվում է աշխարհի ամենահին քրիստոնեական շինություններից մեկը: Եկեղեցին կառուցվել է չորրորդ դարի սկզբին՝ 301-303 թթ․՝ քրիստոնեությունը որպես պետական կրոն ընդունելուց հետո, Գրիգոր Լուսավորչի կարգադրությամբ։ Կառուցվել է նախապես գոյություն ունեցող տաճարի տեղում՝ խորհրդանշելով հեթանոսությունից քրիստոնեության անցումը։ Լինելով հայության մեծամասնության հոգևոր կենտրոնը՝ Էջմիածինը Հայաստանի ոչ միայն կրոնական, այլև քաղաքական, տնտեսական և մշակության կարևոր կենտրոններից է եղել: Այս խոշոր ուխտատեղին Հայաստանի ամենաայցելվող վայրերից է: Տաճարը, շրջակայքի որոշ կարևոր վաղ միջնադարյան եկեղեցիների հետ միասին 2000 թվականին ընդգրկվել են ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի համաշխարհային ժառանգության ցանկում։
Լավ զարգացած ճանապարհատրանսպորտային պայմանները հնարավորություն են տալիս հասնել Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին անձնական մեքենայով կամ օգտվելով տարբեր տուրիստական ընկերությունների ծառայություններից, որոնք առաջարկում են կանոնավոր տուրեր դեպի Հայաստանի տարբեր տեսարժան վայրեր։ Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի աշխարհագրական դիրքի շնորհիվ ճանապարհը երկար չի թվա:
Հաճելի կլիմայական պայմանների շնորհիվ տուրիստական բարձր սեզոնը Հայաստանում բավականին երկար է տևում: Մարտից մինչև խոր աշուն օրերը տաք են, ձմեռը սովորաբար երկար չի տևում: Տեղումների արտահայտված սեզոնը փոփոխական է: Դեպի Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին տուրերի սեզոնայնությունը կախված է եղանակային պայմաններից:
Ըստ Ագաթանգեղոսի Հայոց պատմության՝ գիշերային մենության մեջ, մտորումներով տարված Լուսավորիչը մի հիասքանչ տեսիլք տեսավ. Աստծու միածին որդին իջավ երկնքից և ոսկե մուրճով հարվածեց գետնին՝ ցույց տալով այն վայրը, ուր պետք է կառուցվեր Էջմիածնի Սուրբ Տաճարը։ Այստեղից էլ առաջացել է «Էջմիածին» անվանումը, այսինքն` էջ (գրաբար)՝ իջավ Միածինը:
Էջմիածնի տաճարի տակ կա մի աղբյուր և մի ջրհոր, որի ջուրը, ըստ ավանդազրույցի, ունի հրաշագործ հատկություններ: Ջրհորի խորությունը մոտ 7 մետր է: Հետաքրքրական է, որ ջրհորի մեջ ջուրը միշտ նույն մակարդակի վրա է, անկախ տարվա եղանակից, շրջակա միջավայրի խոնավությունից կամ եղանակային փոփոխություններից:
Մայր տաճարի զանգակատան կամարում կարելի է տեսնել քարացած կարիճ` շրջապատված հրեշտակների որմնանկարներով: Այս փաստը բազմաթիվ ենթադրությունների առիթ է դարձել: Ոմանք հրեշտակների պատկերների շուրջ թունավոր արարածի առկայությունը միտում են համարում` փաստին վերագրելով բազմաբնույթ առեղծվածային պատմություններ: Սակայն դա ոչ այլ ինչ է, քան պատմություն դարձած պատահականություն: Դեռևս խորհրդային ժամանակներում վերականգնողական աշխատանքներ են սկսվում Մայր տաճարում: Նկարիչը, ով վերականգնում էր տաճարի կենտրոնական մուտքի հրեշտակների պատկերները, սարսափում է, երբ իր կողքին կարիճ է տեսնում: Նա ձեռքի տակ ունենում է միայն նկարչական լաքապատ վրձին և պաշտպանվելու համար վրձնով հարվածում է կարիճին: Այդ պահից ի վեր, շուրջ հիսուն տարի, լաքով պատված կարիճը քարանում է` դառնալով որմնանկարի անբաժան մասնիկը: Կարիճի առկայությունը գուցե ուշադրության չարժանանար, եթե առաքելական եկեղեցին այն չհամարեր չար ուժի խորհրդանիշ: Եվ չնայած պատահականությանը, ժողովուրդը շարունակում է կարիճի առկայության փաստին վերագրել առեղծվածային ծագում։
ՍՈՒՐԲ ԳԱՅԱՆԵ ԵԿԵՂԵՑԻ
1 կմ
ՍՈՒՐԲ ՇՈՂԱԿԱԹ ԵԿԵՂԵՑԻ
1,5 կմ
ՍՈՒՐԲ ՀՌԻՓՍԻՄԵ ԵԿԵՂԵՑԻ
2 կմ
)
