Երևան, քաղաքային տուր, Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիր, Էրեբունի բերդ, Հանրապետության հրապարակ

1. Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիր

"20-րդ դարի սկզբին թուրքական կառավարությունն իրագործեց դարի առաջին մեծագույն մարդկային ոճրագործությունը՝ Հայոց ցեղասպանությունը։ Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիրը նվիրված է այն 1,5 միլիոն հայերի հիշատակին, ովքեր զոհ գնացին Օսմանյան Թուրքիայի կողմից կազմակերպված հայաջնջման ծրագրին: 1967 թվականից սկսած՝ Հուշահամալիրը դարձել է Երեւանի ճարտարապետական համայնապատկերի անբաժան մասը` վերածվելով ուխտավայրի: Հուշահամալիրը բաղկացած է երեք հիմնական կառույցներից` - Հուշապատ, - Հավերժության տաճար՝ անմար կրակով, - «Վերածնված Հայաստան» հուշասյուն: 44 մետր բարձրությամբ սյունը նշանավորում է հայ ժողովրդի վերածնունդը։ 12 քարե սալերը դասավորված են շրջանագծով։ Հուշարձանի շուրջը տարածվող այգում գտնվում է 100 մետրանոց պատ, որի վրա փորագրված են այն քաղաքների և գյուղերի անունները, որոնցում տեղի են ունեցել ջարդեր։"

2. Էրեբունի ամրոց

Էրեբունի ամրոց պատմական հուշարձանը գտնվում է Արին բերդ բլրի վրա (Երեւանի Էրեբունի վարչական շրջան): Պեղումների արդյունքում այստեղ հայտնաբերված սեպագիր արձանագրությունը փաստում է, որ այս ամրոցը կառուցել է ուրարտական տերության ամենահզոր արքաներից մեկը՝ Արգիշտի I-ը, իր թագավորության հինգերորդ տարում` մ. թ. ա. 782 թվականին, եւ այն անվանել Էրեբունի։ Ուրարտագետ Իսրայելյանի մեկնաբանության շնորհիվ այս հուշարձանը դարձավ նաեւ Երեւան քաղաքի ծննդյան առաջին հավաստի վկայականը: Էրեբունի ամրոցը բաղկացած էր պալատական, կրոնական եւ տնտեսական կառույցներից։

3. Հանրապետության հրապարակ

Հանրապետության հրապարակը քաղաքի գլխավոր հրապարակն է, որը նախագծել է ճարտարապետ Ալեքսադր Թամանյանը քաղաքի 1924 թվականի գլխավոր հատակագծում: Այն կարեւորագույն քաղաքաշինական եւ տրանսպորտային հանգույց է, ինչպես նաեւ տարատեսակ միջոցառումների ու հավաքների վայր: Հրապարակում են գտնվում երգող շատրվանը, երկու թանգարաններ՝ Հայաստանի պատմության եւ Ազգային պատկերասրահը, կառավարության շենքերը, որոնք կառուցվել են 1920-1950 թվականներին, Հայաստանի փոստի կենտրոնական շենքը, Marriott հյուրանոցը: Հանրապետության հրապարակի համալիրը խորհրդային ճարտարապետության լավագույն գործերից է, որը 1971 թվականին արժանացել է Հայկական ԽՍՀ պետական մրցանակի: