ԵՐԵՐՈՒՅՔ

Երերույքի տաճարի տարածքում հայտնաբերվել են բազմաթիվ նորածինների թաղումներ։ Նորածինների գերեզմանների մեծ քանակը ենթադրել է տալիս, որ այն կապված է հավանաբար ինչ–որ աղետի հետ։ Ըստ որոշ հետազոտողների, Երերույքի տաճարը նվիրված է եղել սուրբ Հովհաննես Մկրտչին, որը շատ սիրված է եղել Հայաստանում։ Լինելով Հիսուսի մկրտիչը՝ գուցե մարդկանց պատկերացման մեջ թույլ է տվել այստեղ թաղել նորածին երեխաներին, ովքեր դեռ մկրտված չեն եղել։ Ամենայն հավանականությամբ՝ այս թաղումները կատարվել են 5-6-րդ դարերում։

Ողջ տարածքով մեկ սփռված քանդակազարդ քարերը վկայում են նրա մասին, որ այստեղ ծավալված գործունեությունը հիմնականում վաղ քրիստոնեական շրջանում է եղել: Այսինքն միջնադարյան և ուշ միջնադարյան հետքեր շատ քիչ կան:

Ըստ ժողովրդական ստուգաբանության՝ անվանումն առաջացել է սյուների միջոցով ստացված ճարտարապետական լուծման հետևանքով, որի շնորհիվ հեռվից թվացել է, թե կառույցը երերում է: Երերույքը Հայաստանի ամենաարժեքավոր կառույցներից մեկն է: Մասնագետների գնահատմամբ՝ այն վաղ միջնադարյան մեզ հայտնի կառույցներից ամենամեծն է: